Etiuda 1965

W jednym z przedziałów w pociągu siedzi dziwnie wyglądający mężczyzna w czarnych, skórzanych rękawiczkach i okularach przeciwsłonecznych. Po chwili wyrzuca za okno kapelusz, który leżał koło niego na siedzeniu. Następnie do przedziału wchodzi drugi mężczyzna, który rozsiada się i zaczyna czytać gazetę. Dostrzega, że jego towarzysz podróży to poszukiwany złodziej i morderca.

„Uwertura” w ironiczny sposób pokazuje proces rekrutacji poborowych. Widzimy wszystkie poszczególne etapy – od szczegółowego badania lekarskiego, na rozmowie z wysoko postawionymi wojskowymi kończąc.

Do klasztoru przybywa student architektury. Jest młody, pełen sił witalnych. Podczas pracy w kościele pali papierosy, nie modli się. Styka się z ojcem prowincjałem – starym człowiekiem, który przeżywa z godnością ostatnie dni swego życia. Nawiązuje się między nimi pewne porozumienie, zainteresowanie. Student obserwuje z boku ostatnie dni tytułowego bohatera. Kiedy mnich umiera, młody człowiek reaguje buntem. Po kilku miesiącach opuszcza klasztor. Zanussi przedstawia śmierć jako coś, przed czym nie można uciec.